is in zicht. Afgelopen maandag mailde ik voor een volgend overleg en dat hebben we vanmiddag gehad. Heel open ging ik het gesprek in. Ik verwachtte niets en wilde absoluut geen nul op rekest krijgen:-) doordat mijn verwachtingen hoger gespannen zouden zijn dan de uitkomst zou geven. Op een gegeven moment merkte de voogd zelfs op dat het leek of wij een beslissing over het vervolg helemaal bij hem neerlegden. Heb toen gezegd dat het ook zo was omdat ik er van uit ging dat hij wist wat voor de kinderen het beste zou zijn. Nu moet ik wel zeggen dat de druk om uit te breiden voor mij er wel een beetje af was. Op zich hebben we nu redelijk tijd met elkaar en het zou alleen maar beter worden.
De thuisbegeleiding gooide olie op het vuur:-). Ze stelde de situatie voor waarin alle kinderen thuis zouden zijn. Inclusief een ontlast schema en genoeg hulpverlening. Ik had bewondering voor haar durf. De voogd merkte op dat er tussen helemaal thuis zijn en nu nog wel wat stappen zitten waarop de thuisbegeleiding het bezwaar maakte van weer veel wisselingen. Waar we uiteindelijk op uitgekomen zijn kan/mag ik nog niet zeggen. Eerst moet er door de voogd een plan worden opgesteld die langs de pleegzorg medewerkster gaat en vervolgens de goedkeuring moet krijgen van een gedragsdeskundige. Aan het eind van volgende week heeft de voogd beloofd mij te zullen bellen voor de uitkomst. Wat ik wel kan zeggen is dat als het goed is en alles verloopt volgens plan de kinderen in januari thuis zullen zijn. Voor de tijd moet er nog veel geregeld. Er moeten weer gesprekken gevoerd worden met het netwerk (ook voor weekendopvang). Oudste `moet`therapie krijgen om alles te kunnen verwerken. Ook moet hij op een activiteit zoals bv een sport buitenshuis. Daarbij moet er iemand of meerdere zijn die mij kunnen en mogen aanspreken in geval het minder gaat. Heb daarbij wel gezegd niemand te daarvoor te willen uit mijn familie. Dit is te kwetsbaar. Misschien kan de thuisbegeleiding hier wat in betekenen. Dat moet allemaal nog blijken.
Ook hebben we het gehad over mijn evt behandeling. Ze stellen dit nog steeds als voorwaarde voor thuiskomst van de jongens. De behandelaar heeft nog steeds geen contact gezocht met de voogd en ook niet gereageerd op mijn mail en terugbel verzoek. Ook heb ik de psychiater een mail gestuurd. Je weet maar nooit. Het is wel heel bizar. Het is nu drie weken geleden dat ik bij hem geweest ben en de beloftes die hij deed gaf ons hoop op eindelijk duidelijkheid over het traject. Vorige week zou hij aanwezig zijn maar meneer liet niet meer van zich horen. Ik was blij dat de thuisbegeleiding er bij was tijdens het gesprek bij GGZ. Ze heeft vanmiddag duidelijk kunnen aangeven wat er besproken en beloofd was.
Verder hebben we het nog gehad over de ontwikkeling van de kleine die zogezegd achterbleef. De kinderarts had haar zorgen uitgesproken over ons beschikbaar zijn. Konden wij hem wel voldoende stimuleren? Vorige week hadden we thuis de fysiotherapeute die aangaf eigenlijk voor niets te komen. Ze wil dit nog volhouden tot de volgende afspraak van kleine bij de kinderarts. Dan stelt ze een samenvatting op waarin ze aangeeft hoe het gaat met kleine. Ze zal er duidelijk in zetten dat het achterblijven in ontwikkeling en de terugval zeker niet met ons te maken heeft gehad maar echt alleen met zijn ziekte. Ook dit hebben we vanmiddag aangegeven. Uiteindelijk trok de voogd de conclusie dat de kinderarts in dit geval het bij het verkeerde eind had. Overigens vermeldde hij er nog wel even bij dat het ook heel goed anders had kunnen zijn en dat de kinderarts hier wel goed aan heeft gedaan. Op zich kan ik het er mee eens zijn maar heb ook de gevolgen richting de voogd benoemd die het voor een gezin zouden kunnen hebben. Uiteindelijk hebben wij twee thuisbegeleidsters die pal achter ons staan en helpen waar ze kunnen. Ze hebben een heldere en eerlijke kijk op de gang van zaken. Niet ieder gezin in een situatie als de onze heeft dat voorrecht!!
Het was echt een goed gesprek. Heb heel goed de situatie kunnen weergeven en ook bepaalde moeilijkheden waar we tegenaan lopen positief kunnen benoemen. Je kunt bv zeggen: `kind is zo ontevreden en schopt overal tegenaan. Ik kan daar niet tegen hoor, ik doe ook m`n best`. Of je zegt: `kind is soms ontevreden en niets is dan goed. soms negeer ik het en af en toe bespreek ik het met ze. Maar ik blijf er rustig onder en heb het gevoel dat ik de regie heb. Eigenlijk zeg je hetzelfde maar de manier hoe je het benoemt en er mee omgaat maakt echt het verschil. Vooral de pleegzorg medewerkster is daar gevoelig voor en legt meer nadruk op zaken die niet goed gaan dan de dingen die wel goed verlopen.
Voor nu dus…. positief!!
KidsnaarHuis 